Τα σκουπίδια έχουν αξιοπρέπεια

Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπω κάποιον να ψάχνει τα σκουπίδια. Και δυστυχώς σε αυτούς τους καιρούς, το φαινόμενο είναι ακόμη πιο έντονο. Αυτό όμως που μου κέντρισε την προσοχή περισσότερο αυτή τη φορά, ήταν η υπομονή, η επιμονή και η οργάνωση αυτού του ανθρώπου.

Αυτός ο μικρός κάδος απορριμάτων, βρίσκεται σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της Αθήνας. Αποτελεί πόλο έλξης κυρίως για περιτυλίγματα φαγητών και πλαστικά ποτήρια από καφέ και άλλα ροφήματα. Αναμενόμενο, αν σκεφτεί κανείς πως οι βασικοί του «πελάτες» είναι οι υπάλληλοι των γύρω γραφείων και επιχειρήσεων που βγαίνουν στο δρόμο για ένα διάλειμμα φαγητού ή για ένα τσιγάρο μαζί με τον καφέ τους.

Κάθε μεσημέρι, αυτός ο κάδος ξεχειλίζει από πλαστικά ποτήρια με χρωματιστά καλαμάκια. Μερικές φορές τόσα πολλά, ώστε οι θυρωροί των γύρω κτηρίων αναγκάζονται να τοποθετούν επιπλέον σακούλες ώστε να μην σκορπιστούν τα σκουπίδια τριγύρω.

Και ανάμεσα στα πλαστικά ποτήρια και τις χάρτινες συσκευασίες φαγητών –που είναι σχεδόν πάντα άδειες- αυτός ο νεαρός να ψαχουλεύει τον κάδο και να ανοίγειν προσεχτικά την κάθε σακούλα για να την ψάξει κι αυτή. Έψαχνε την κάθε σακούλα λες και περιείχε μέσα της κάτι πολύτιμο ή κάτι εύθραυστο που φοβόταν μην σπάσει. Σίγουρα βέβαια ένα κομμάτι φαγητό για αυτόν θα ήταν κάτι πραγματικά πολύτιμο.

Αλλά αυτό που με εντυπωσίασε ήταν πως οι κινήσεις του ήταν πολύ ήρεμες και καθόλου βιαστικές. Δεν άδειαζε τα σκουπίδια στη μέση του δρόμου ούτε πέταγε τα άχρηστα ευρήματά του από δω κι απο κει. Ξετύλιγε μια σακούλα, την έψαχνε διεξοδικά αλλά ευγενικά και όταν η αναζήτησή του δεν κατέληγε στην εύρεση κάποιου μισοφαγωμένου σάντουιτς, την ξαναέδενε και την έβαζε στη θέση της.

Τον παρακολουθούσα ασταμάτητα για 15 λεπτά. Άνοιγε, έψαχνε, έκλεινε. Για μια στιγμή σκέφτικα πως ίσως έψαχνε για κάτι που έχασε ή πέταξε κατά λάθος μέσα στον κάδο. Δεν μπορούσα να διανοηθώ πως ένας άνθρωπος που είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο εξαθλίωσης, θα είχε τόση υπομονή και τόση ευσυνειδησία ώστε να είναι τόσο τακτικός την αναζήτηση μιας μπουκιάς που προφανώς θα τον βοηθούσε στο να «βγάλει» κι αυτή τη μέρα.

Λένε πως οι συνθήκες διαμορφώνουν την συμπεριφορά του ανθρώπου. Ποιές είναι λοιπόν αυτές οι συνθήκες που κάνουν έναν άνθρωπο που ψάχνει για λίγη τροφή στα σκουπίδια να είναι τόσο αξιοπρεπής και έναν άλλον άνθρωπο που έχει τροφή όποτε και όπου θελήσει, να την πετάει αβίαστα και ασυνείδητα όπου να’ναι;